რეგიონალური სტრატეგიული განვითარების თანამედროვე პოტენციალის ორი სფერო არსებობს: ა) რეგიონული ეკონომიკისა და მენეჯმენტის სტრუქტურა და ორგანიზაცია, ბ) პროდუქტიული რესურსები. სტრატეგიული რეგიონული პოტენციალის სახეობებია: მართვის პოტენციალი, ნდობის პოტენციალი, განათლება, პროდუქტიულობა,  ინოვაციური პოტენციალი, ადამიანური პოტენციალი, ფორმისა და პროცესის პოტენციალი.

თანამედროვე პირობებში რეგიონული განვითარების გზის არჩევის პრობლემა პირდაპირ კავშირშია რეგიონული ეკონომიკის სტრატეგიული გარდაქმნების პოტენციალთან. განვითარების პოტენციალის აშკარა და ლატენტური კომპონენტები ზრდის სტრატეგიულ გარდაქმნებს, განსაზღვრავს განვითარების შესაძლო ვექტორებს. განვითარების პოტენციალის ნაკლებობა შეიძლება ემსახურებოდეს ფარულ საფუძველს მომავალი სტრატეგიული ჩავარდნების, დროის დაკარგვის, რესურსების და პერსპექტივებისთვის. ამ თვალსაზრისით, მიზანშეწონილია შესწავლილ იქნეს რეგიონული ეკონომიკის სტრატეგიული განვითარების პოტენციალის არსი მისი კომპონენტის სტრუქტურისა და სახეობათა შორის ურთიერთობების მეშვეობით. რეგიონული ეკონომიკა, როგორც თანამედროვე პირობებში დინამიკური სისტემის ეკონომიკური პოტენციალი, მოითხოვს ტერმინოლოგიური ინტერპრეტაციის და მისი კომპონენტების სისტემატიზაციის მუდმივ განახლებას, რაც განსაზღვრავს ამ კვლევის შესაბამისობას.

მრავალმა თანამედროვე მკვლევარმა თავისი შრომები მიუძღვნა ეკონომიკური სისტემების განვითარების პოტენციალის არსისა და როლის შესწავლას. მოშაკისა და მისი კოლეგების ნაშრომში პოტენციალი განიხილება, როგორც რეგიონული ეკონომიკის კონკურენტუნარიანობის წყარო, ამასთანავე ხაზგასმულია, რომ ”კონკურენტუნარიანობის პოტენციალი არის ეკონომიკური სუბიექტის შესაძლებლობების მთელი კომპლექსი, რაც წინა ფუნქციონირების გამოცდილების შედეგია, ისევე როგორც შესაძლებლობები, რაც უზრუნველყოფს სამომავლოდ ეკონომიკური სუბიექტის გარკვეული პოზიციების უნიკალურობას.

რეგიონებსა და ქვეყნებს შორის თანამშრომლობის სტრატეგიული პოტენციალი აღწერილია ნ. ფარესაშვილისა და ა. აბაშიშვილის მიერ, რომლებიც აღნიშნავენ, რომ ევროკავშირი ხელს უწყობს დემოკრატიის, სტაბილურობისა და კეთილდღეობის გავრცელებას მისი საზღვრების გარშემო.“

ნ. აბესაძე და ნ. ფარესაშვილი იკვლევენ საქართველოში ადამიანური რესურსების გავლენას განვითარების პოტენციალზე და ვარაუდობენ, რომ ”დღესდღეობით საქართველოს მოსახლეობის არაეფექტიანი დასაქმება არის მთავარი დაბრკოლება სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების, სავაჭრო ხელშეკრულების რეგულირებისა და ცივილიზებული შრომის ბაზრის ფორმირებისთვის ქვეყანაში.

არსებობს მოსაზრება, რომ კულტურის, ეკონომიკისა და ტურიზმის ტრიუმვირატი  წარმოადგენს ორგანიზაციულ, სულიერ და მატერიალურ საფუძველს რეგიონული ეკონომიკისა და განსაკუთრებით მისი ადამიანური კომპონენტის განვითარებისათვის, თუმცა ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ სტრატეგიული განვითარების პოტენციალის სისტემის შინაარსი, ჯერჯერობით, საკმარისად არ არის შესწავლილი.

 საკვანძო სიტყვები: რეგიონული განვითარება, სტრატეგია, სტრატეგიული  რეგიონული მენეჯმენტი,  სტრატეგიული პოტენციალი, სტრატეგიული პოტენციალის  კომპონენტები.